Tom: Flatcoat humor...

Ik wil graag even wat vertellen over wat ik pas heb meegemaakt.

Het baasje en ik gingen lekker wandelen.

Ik mocht van mijn baasje even lekker snuffelen. Dus ik was druk bezig om te weten wie er allemaal voor mij al langs waren geweest. Hoor ik ineens een vrouw schreeuwen en een fractie later zie ik een zwart/bruine hond op me af komen rennen. (De hond had zich losgerukt uit de handen van haar baas, die net de deur achter zich dicht wilde doen.)

Dit is een hond die lelijk kan doen naar mij (en ook andere honden) als haar baas haar aan de lijn heeft. Omdat mijn baasje rustig bleef staan, dacht ik dat het wel mee zou vallen. Sommige viervoeters hebben nu eenmaal wel eens een grote mond als ze aan de lijn vast zitten, maar zijn ze los dan blijken ze een heel klein hartje te hebben. En ik ben niet zo bang aangelegd.

Dus ik maak kennis met die hond. Het is een zij, haar naam ben ik weer vergeten. Ik hoorde de bazen zeggen dat zij een Beauceron is, dat is zeker een type hond of zo? haar roepnaam was het in ieder geval niet. Dat weet ik zeker.

Nou ja, onze bazen staan druk te kletsen, ja, die vrouw was snel achter haar hond aangekomen en had de riem weer in haar hand. Komt opeens die hond toch erg dicht weer bij me, en wil toch een beetje lelijk doen... (alleen grauwen hoor) maar toen dacht mijn baas, ik kan Tom maar beter loslaten, dan heeft hij de ruimte, om een eventuele bijt te kunnen ontvluchten.

Ja, dus toen liet de baas mijn riem los en ik was vrij...

VRIJ

Ik bedacht me geen moment.

Rende de straat over,
waar die hond net vandaan was gekomen.
Daar stond de deur nog open...
ik ren naar binnen... (ik kan heel snel zijn)
ik sjees de trap op...
zie dat de slaapkamerdeur openstaat... tja, dat is toch een uitnodiging...
en...
ik spring lekker boven op het bed (mag ik thuis namelijk niet doen).

De pret was helaas snel voorbij...

Mijn baasje was namelijk achter mij aangerend...
ook dat huis binnen, de trap op, de slaapkamer in... ...

Buiten hoor ik het baasje van die andere hond hard lachen, maar mijn baasje schaamde zich geloof ik nogal voor mij. (Onbegrijpelijk.)

Ik had namelijk ook nog wel wat pootafdrukken achtergelaten in dat huis. (Dat is voor een eventuele volgende keer, ik kon zo immers goed de terugweg vinden...)

Gelukkig was mijn baas niet boos op me en zijn we toch nog lekker verder wezen wandelen.

Ik kijk nog wel eens, maar die deur heb ik niet nog een keer weer open zien staan....

Groetjes,
Tom